Karalanmış düşünceler

-

 Sardı çevremi sessizlik, kuytu bir ormandayım adeta. Bir köşeye çekilip ağlamak istiyorum sadece. Bazen kimse olmasın istiyorum çevremde bazen de yalnız kalmaktan korkuyorum. Kendimle kendim arası bir medcezir vadisi. Karışmak istiyorum kalabalığın içine.. Tanımadığım insanlardan tanıdık bir selam bekliyorum. Çünkü artık tanıdık insanların yabancı selamları ağır geliyor ruhuma.. Bildiğim yerden gelen bir yarası olana pansuman yapmak istiyorum. Nasılsınız, demek istiyorum.. 

Sanrılarım sancılara gebe. Nur topu gibi sancılarım oldu. Her sancı da yeni sanrılara gebe. Soylarını devam ettirmek konusunda kararlılar. 

Kendime baktım ben aynasında bugün. Ve aynadakiyle yüzleştim. Göz göze geldim yüz leşle. Göz bebeği adeta insanların kendini attığı bir uçurumdu. Mezarlığın ismi de gözümden düşenler mezarlığıydı. Sonra yüzleştim yine aynadakinin başarısızlık koleksiyonuyla. Bazı başarısızlıklar o kadar eski ki üstleri tozla kaplanmış. Neden atmıyorsun bunları dedim aynadakine. Atamam çünkü onlarsız yaşamayı bilmiyorum dedi. 

Annemin sevinçlerini sevinçlerim saymaya başladım. Annemin yaptığı kek kabardığında benim de mutluluğum kabardı. Mutluluk benim için annemin kekiyle eş değerdi. 

Bir uzun yoldan geldim sadece soluklanmak istiyorum. Resmi dili sessizlik olan  bu kimsesiz topraklarda. Sadece susuyum. Sonra bakıyorum susuyorum hakikate, çünkü zaten yıllarca susmamış mıydım? 

Sipariş ettiğim  umutlarım ya yarı yolda  ya da kursağımda kaldı. Elime ulaşan yeni umutlarımın da elleri kolları bağlı. Elim kolum bağlı beklediğim yeni umutların da eli kolu bağlı. Şans işte.  

Düşüncelerim kara'landı. Oturdular bir karaya sıralarını bekliyorlar beni huzursuz etmek için. Sesleniyorum hepsine acele etmeyin hepinize yetecek kadar huzursuz edilecek anım var. 

Her şeye rağmen 4 mevsim diri kalan ruhumdaki çiçeklerle konuşuyorum. Her birine ayrı ayrı hayran olduğum çiçeklerle.  Gübreleri derdim olan çiçeklerle.  Sonra anlıyorum Yunus Emre'nin dizelerini:

Ben dert ile ah ederim,

Derdim bana derman imiş.


Satır satır yazıyorum hayatımı. Her satırda yaklaşıyorum sanki kendime. O zamann yaşasın mı yazmanın şifa gücüne 🌻

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hira'ya sesleniş 10

-
Sevgili Hira, Nasılsın? Umuyorum ki gönlünden bahar eksik olmuyordur. Ben nasılım bilmiyorum Hira. Bilmediğim birçok şeyin arasına yeni bir bilinmeyenle devam etmeye karar verdim. Çünkü bu soruya nasıl cevap verilir unuttum. Gelişigüzel cevaplar hariç.. Bir cümleye nasıl başlanır bilmiyorum. Sanki hep birinin cümlesinde alıntı olmuşum hiçbir zaman kendi cümlemi kuramamışım Hira.. Öznesiz, yüklemsiz halimle bir roman yazmaya kalkıştım Hira. O romanda benim rolüm paslı kelimeler arasına konulmuş puslu virgül olmak.. Benim kelimelerim bile dargın birbirine Hira... Hira, yeni duygularla tanışıyorum. Eskiden tek öfkelendiğim kendimken şimdi insanlar da öfkelendiriyor beni. İçimde küflenen öfkemi fısıldadım geçen gün gökyüzüne. Kordan yağmurlarla cevap verdi Gökyüzü. Korlaştı tüm cevaplar artık benim için Hira. Sana en son seslendiğimin üstünden çok zaman geçti yine.. Hira bu geçen zamanda öğrendiğim tek ve önemli şey hayallerimi hayatıma göre uzatmam gerektiğiydi.  Hira, kendime olan taha
Devamı

Hira'ya sesleniş 1

-
Sevgili Hira, yazmak eskiden en sevdiğim dostumdu. Ama bu aralar en büyük korkum. Çünkü içimde hissettiğim duyguların ucunu bağlar da somutlaştırırım tehlikesi yüzünden kaçar oldum kelimelerimden. Kelimelerimden kaça kaça da en sonunda kendimden  kaçtım. Kitap okumanın faydasından çok zararını görüyorum yine bu aralar. Bu da beni en çok yoran şey oldu Hira. İlkokulda öğretmenim kitap okumak empati duygusunu geliştirir derdi. Haklıymış ama keşke haklı olmasaymış. Böylece anlamak zorunda kalmazdım aylardır yatağa bağımlı dedemi.  Sonra Hira, ben bugün bir şey anladım :   Sabah kahvaltısı ile mutluluğun bir alakası yokmuş bu alaka sadece filmlerde olurmuş. Mutlu sabah kahvaltıları hayal ürünüdür. Yazsınlar bunu çokomellerin üstüne! Sonra ben kimim biliyor musun Hira?  Ben uyumsuz ismiyim davetlerin. Bu yüzden de yazmasını istemem adımın davet listelerinde. Ve vedalara geç kalanıyım. Ama veda etmediğim birinin de gittiğine inanmam. Bu sebeple bir arkadaşımın gittiğine inanmam 1 yılımı al
Devamı

Bu son seslenişim

-
  Hira’ya Sesleniş .. Canımın baharı Hira, arayışlarımın, kayboluşlarımın isim bulmuş hali .. Kelimelerimin sesini kısrak sesleniyorum sana bu sefer   Hira Nerdesin diye sormayacağım çünkü tahmin ediyorum gittiğini. Veda şarkıları çalıyor zihnimde sürekli, susturamıyorum.   En korktuğum şey sessiz , duyulmak istemeyen vedalardır.   Bu yüzden her giden otobüsün arkasından el sallamak istiyorum ki   kimsenin yarım vedası kalmasın ya da her gidenin arkasından su dökmeye çalışıyorum ki giden mutlaka dönsün. Tek kendimin arkasından su dökmedim onda da kendimden gittiğimden beri geri dönmedim , olsun canım sağ olsun . Evet Hira senin de canın sağ olsun . Öyle kimsesizim ki Hira , ruhumu gömdüm kimsesizler mezarlığına. Mezar taşıma ismimi yazacak kimsem bile yok. Kavgası bile kendiyle olacak kadar kimsesiz biriyim. Sevilmenin tanımını yapamayacak kadar sevgisiz bir insan.   Sinyal sesinden sonra bıraktığım hiçbir mesaj dinlenilmedi, yolladığım her mektup geri döndü. Postacılar benden me
Devamı