Yolda olanlara
Yol, yıllardır çeşitli tasvirleri yapılmış; türkülerin, şarkıların, şiirlerin ilham kaynağı olmuş çoğu zaman da öznesi olmuştur. İnsanları bazen yenilgilerine, bazen sevdiklerine, bazen korkularına, bazen de hayallerine kavuşturan. Ama yeri geldiğinde de hepsinden ayıran bitmek bilmeyen kara parçasıdır. Nice düşünceleri saklamıştır, nice gözyaşlarını sinesine çekmiştir ve nice kahkahaya eşlik etmiştir. Mesela ben düşünmeye korktuğum çoğu şeyi yolda düşünme cesareti bulmuşumdur. Yolun verdiği o güvenle yola açmışımdır sırlarımı. Bizler, ana karnından çıkıp ilk gözyaşımızı döktüğümüzden itibaren yolculuğumuz başlamıştır. Hepimiz yoldayız, kimimiz kendince doğru yolda ama varacağı yer şüpheli. Kimimiz yolculukta cam kenarında yolla dertleşiyor, kulağında kulaklık , bağlantısı kesik bedeniyle , ruhuyla iç içe. Kimimiz otobüsün içinde tanımadığı ve bir daha göremeyeceği birine vurulmuş. Kimimiz uyuyakalmış otobüsün beşik gibi hissettirmesinden faydalanıp. Kimimizse arka dörtlüyü arkad