Hira'ya sesleniş 1
Sevgili Hira, yazmak eskiden en sevdiğim dostumdu. Ama bu aralar en büyük korkum. Çünkü içimde hissettiğim duyguların ucunu bağlar da somutlaştırırım tehlikesi yüzünden kaçar oldum kelimelerimden. Kelimelerimden kaça kaça da en sonunda kendimden kaçtım. Kitap okumanın faydasından çok zararını görüyorum yine bu aralar. Bu da beni en çok yoran şey oldu Hira. İlkokulda öğretmenim kitap okumak empati duygusunu geliştirir derdi. Haklıymış ama keşke haklı olmasaymış. Böylece anlamak zorunda kalmazdım aylardır yatağa bağımlı dedemi. Sonra Hira, ben bugün bir şey anladım : Sabah kahvaltısı ile mutluluğun bir alakası yokmuş bu alaka sadece filmlerde olurmuş. Mutlu sabah kahvaltıları hayal ürünüdür. Yazsınlar bunu çokomellerin üstüne! Sonra ben kimim biliyor musun Hira? Ben uyumsuz ismiyim davetlerin. Bu yüzden de yazmasını istemem adımın davet listelerinde. Ve vedalara geç kalanıyım. Ama veda etmediğim birinin de gittiğine inanmam. Bu sebeple bir arkadaşımın gittiğine inanmam 1 yılımı al