Hira'ya sesleniş 8
Hira, Sana seslenmeye yüzüm yok. Kalemim bile küs artık bana. İhmaller kapısının yıllanmış eşiği oldum ben Hira. En çok seni ihmal ettim. Yüzüm yok Hira kabul eder misin beni. Ama kovma da olur mu? Çünkü gidecek başka bir yerim yok. Nasılsın görüşmeyeli? Seni çok özledim.. Çok. Peki sen Hira? Benliğimde yankılanan feryatları duyor musun? Görüyor musun gönlümdeki çorak araziyi? Kendi elimle diktiğim çiçeği yine kendi ellerimle nasıl soldurduğumu? Görüyor musun elimin değdiği her şeyin nasıl anlamsızlıkla tanıştığını? Ben kendimin en büyük hayal kırıklığıyım Hira. Bazen sadece duruyorum. Baş kaldırıyorum tüm koşturanlara. Meydan okuyorum, zamana meydan okuyanlara. Her şeye rağmen tüm ruhumla duruyorum. Olmuyor Hira, olmuyor. Ben durunca kalemim de duruyor. Yazamıyorum. Her seferinde kolayca çözerdim içimdeki herbir düğümü. Ama bu sefer başaramıyorum, nerden başlasam elimde kalıyor. İçimde özenle sakladığım, koruduğum tüm yollar birbirine girmiş, düğüm olmuş. Eskiden gidecek yolu bulm