Yolda olanlara

Yol, yıllardır çeşitli tasvirleri yapılmış; türkülerin, şarkıların, şiirlerin ilham kaynağı olmuş çoğu zaman da öznesi olmuştur. İnsanları bazen yenilgilerine, bazen sevdiklerine, bazen korkularına, bazen de hayallerine kavuşturan. Ama yeri geldiğinde de hepsinden ayıran bitmek bilmeyen kara parçasıdır. Nice düşünceleri saklamıştır, nice gözyaşlarını sinesine çekmiştir ve nice kahkahaya eşlik etmiştir. Mesela ben düşünmeye korktuğum çoğu şeyi yolda düşünme cesareti bulmuşumdur. Yolun verdiği o güvenle yola açmışımdır sırlarımı.
Bizler, ana karnından çıkıp ilk gözyaşımızı döktüğümüzden itibaren yolculuğumuz başlamıştır. Hepimiz yoldayız, kimimiz kendince doğru yolda ama varacağı yer şüpheli. Kimimiz yolculukta cam kenarında yolla dertleşiyor, kulağında kulaklık,  bağlantısı kesik bedeniyle,  ruhuyla iç içe. Kimimiz otobüsün içinde tanımadığı ve bir daha göremeyeceği birine vurulmuş. Kimimiz uyuyakalmış otobüsün beşik gibi hissettirmesinden faydalanıp. Kimimizse arka dörtlüyü arkadaşlarıyla kapmış yolculuğun tadını çıkartmakla meşgul. Bazılarımız bizden önce yarı yolda iniyor, yolculuğunu tamamlıyor. Bazılarımızsa ne kadar gidersek gidelim hâlâ yolun başındayız. Aynı otobüste farklı diyarlara göçüyoruz. Yol aynı, yolcular farklı, varacağımız yer aynı mı bilinmez... Bilinen bir şey şu ki hepimiz bir gün bu yolculuğu tamamlayacağız. Belki varacağımız yer o kadar güzel olacak ki yolculukta çektiğimiz sıkıntıların hiçbirinin bir anlamı olmayacak. Ya da anlatacağız yolda gördüğümüz o eşsiz manzaraları, muavinin dağıttığı çayın tadını.. Belki yolculuğumuzun bir kısmında yoldan birini alırız yanımıza yoldaş olarak. Ya da biz onun yolculuğuna ortak oluruz. Sonradan anlamışızdır ki zaten biz başından beri aynı yolda, aynı otobüsteymişiz. Sadece farkına varmamışız birbirimizin.

Bazen de bir şeyler yolunda gitmez ve varacağımız yer istediğimiz gibi çıkmaz. Olamaz mı olabilir. Dilerim ki güzel bir yolda güzel yoldaşlarla güzelliğe yol alırız.
Gördüğüm her manzaraya, yolculuğuma dahil olan herkese minnettarım. 19 yıllık yolculuğum sayenizde verimli geçti.
Bazen otobüste beni istemediniz, bazen tüm cam kenarlarını bana ayırdınız. Bazen bir uçurumun kenarında yalnız bıraktınız bazen de tek bir saniye ayrılmadınız yanımdan. Aynı şekilde ben de.. Belki bazılarınızla daha karşılaşmadık, bazıları için iyi bir yoldaşım bazılarınız için de kötü bir yoldaş. Ben her şey için teşekkür ediyorum sizlere 🌸
Daha gidecek yolum var mıdır? Bilinmez. Ama şayet hâlâ yeni yoldaşlar tanıyacak, yeni manzaralara şahit olacak kadar şanslıysam ne mutlu bana!
Bir gün muavin bana son çayımı ve kekimi verdiğinde ve şoför ansızın durup otobüsün kapısını açtığında yolculuğumu tamamlamış olacağım. Ve artık başka yolcular gelecek yerime. Eğer şanslıysam el sallayan olacak arkamdan. Dönmeyeceğimi bile bile "Görüşürüz" diyeceğim onlara...
Bu benim burada paylaştığım ilk yazı olacak. Yaşadığım gel gitlerimin ucunu birbirine bağlasam herhalde epey uzun bir şey olur :) Nitekim şu an yazdım bu yazıyı. Ve sonuna da geldim. Kendinize iyi bakın, görüşmek üzere! 🌼