Hira'ya sesleniş 3

-
Merhabalar Hira, sana seslenmekten ziyade feryadımı sunmaya geldim. Umarım kabul edersin... Çünkü buna çok ihtiyacım var. 
Hira, ben  kalabalıklar arasında sıkıştım ve paslandım duygularımı aktarma konusunda. Geceler boyu ağlamışım da sesimi duyan olmamış  gibi hissediyorum. Gün içinde  gözlerim an(sızı)n yaşarıyor, boğazıma bir yumru oturuyor. Kalbim kan yerine gözyaşı pompalıyor. Kan dolaşımıma darbe yapıldı, imdat! 
Bu aralar en çok yaptığım şey saklambaç oynamak: fark edilişlerimle daha doğrusu edemeyişlerimle, kaybettiklerimle, kaybedeceklerimle ve en çok da kendimle. Bazen ebe de ben oluyorum ebelenen de. Oysa ben küçükken saklambaç oynamaktan hiç hoşlanmazdım beni bulamayacaklar diye çok korkardım. Ama şu an hayatım bir saklambaç oldu ve şimdiki korkumsa bulunmak. Ya beni bulursa fark edilişlerim, korkularım? 
Keşke ruhumdaki sancıların da bir sözlüğü olsa. O sözlükten kalpteki geçmeyen derin sızının tanımına baksam da  insanlara söylesem. Ne söylesem eksik kalmasa bu şekilde. 
Tüketmeye karşıydım: günleri, anları, dakikaları.. Ama artık en çok bir vedayı tüketmeye karşıyım. Vedalar tükenmemeli yani tükenmese olmaz mı? Uğruna filmler çekilecek vedamın sadece fragmanının olması.. Ne biliyim olmadı böyle. Ama o kısacık an bile kazındı ruhumun derinliklerine. Hiç unutmayacağım bir şekilde.
Hira, sana en çok seslendiğim yanım olan çocukluğuma veda ettim.. Anlaşmalı vedalaşmadık ama hâlâ arkadaşız. Gitti o. Dedemle birlikte o da gömüldü toprağın altına. Ve artık heyecanlandırmıyor bayramların gelmesi tıpkı geri kalan birçok şeyin heyecanını yitirmesi gibi. 
Bahçede her  derdimi dinleyen ağaçların yaprak döktüğü zamanda gitti çocukluğum, yağmurlar uğurladı onu. Sonbaharın renklerine aşık olan biri hayatının en canlı rengini kaybetti. Yeni yaşımdan güzel şeyler getirmesini dilemiştim  ama o götürdü hayatımdaki en güzel şeyi.  Oldu mu bu yaptığı?
Hira, normal bir günde yaptığım herhangi bir sohbette dedemin gittiğini  hatırlamamla susuyorum.. Kabullenemedim ki gittiğini. Sağım solum, her yaşım onla o kadar çok  dolmuş ki bu dünyadan gitse de  hâlâ yanımda.
Teşekkür ederim Hira, iyi geldin.. Kendine iyi bak. Mutlaka görüşelim.


Benden size : Pentagram- Sonsuz 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hira'ya sesleniş 10

-
Sevgili Hira, Nasılsın? Umuyorum ki gönlünden bahar eksik olmuyordur. Ben nasılım bilmiyorum Hira. Bilmediğim birçok şeyin arasına yeni bir bilinmeyenle devam etmeye karar verdim. Çünkü bu soruya nasıl cevap verilir unuttum. Gelişigüzel cevaplar hariç.. Bir cümleye nasıl başlanır bilmiyorum. Sanki hep birinin cümlesinde alıntı olmuşum hiçbir zaman kendi cümlemi kuramamışım Hira.. Öznesiz, yüklemsiz halimle bir roman yazmaya kalkıştım Hira. O romanda benim rolüm paslı kelimeler arasına konulmuş puslu virgül olmak.. Benim kelimelerim bile dargın birbirine Hira... Hira, yeni duygularla tanışıyorum. Eskiden tek öfkelendiğim kendimken şimdi insanlar da öfkelendiriyor beni. İçimde küflenen öfkemi fısıldadım geçen gün gökyüzüne. Kordan yağmurlarla cevap verdi Gökyüzü. Korlaştı tüm cevaplar artık benim için Hira. Sana en son seslendiğimin üstünden çok zaman geçti yine.. Hira bu geçen zamanda öğrendiğim tek ve önemli şey hayallerimi hayatıma göre uzatmam gerektiğiydi.  Hira, kendime olan taha
Devamı

Hira'ya sesleniş 1

-
Sevgili Hira, yazmak eskiden en sevdiğim dostumdu. Ama bu aralar en büyük korkum. Çünkü içimde hissettiğim duyguların ucunu bağlar da somutlaştırırım tehlikesi yüzünden kaçar oldum kelimelerimden. Kelimelerimden kaça kaça da en sonunda kendimden  kaçtım. Kitap okumanın faydasından çok zararını görüyorum yine bu aralar. Bu da beni en çok yoran şey oldu Hira. İlkokulda öğretmenim kitap okumak empati duygusunu geliştirir derdi. Haklıymış ama keşke haklı olmasaymış. Böylece anlamak zorunda kalmazdım aylardır yatağa bağımlı dedemi.  Sonra Hira, ben bugün bir şey anladım :   Sabah kahvaltısı ile mutluluğun bir alakası yokmuş bu alaka sadece filmlerde olurmuş. Mutlu sabah kahvaltıları hayal ürünüdür. Yazsınlar bunu çokomellerin üstüne! Sonra ben kimim biliyor musun Hira?  Ben uyumsuz ismiyim davetlerin. Bu yüzden de yazmasını istemem adımın davet listelerinde. Ve vedalara geç kalanıyım. Ama veda etmediğim birinin de gittiğine inanmam. Bu sebeple bir arkadaşımın gittiğine inanmam 1 yılımı al
Devamı

Bu son seslenişim

-
  Hira’ya Sesleniş .. Canımın baharı Hira, arayışlarımın, kayboluşlarımın isim bulmuş hali .. Kelimelerimin sesini kısrak sesleniyorum sana bu sefer   Hira Nerdesin diye sormayacağım çünkü tahmin ediyorum gittiğini. Veda şarkıları çalıyor zihnimde sürekli, susturamıyorum.   En korktuğum şey sessiz , duyulmak istemeyen vedalardır.   Bu yüzden her giden otobüsün arkasından el sallamak istiyorum ki   kimsenin yarım vedası kalmasın ya da her gidenin arkasından su dökmeye çalışıyorum ki giden mutlaka dönsün. Tek kendimin arkasından su dökmedim onda da kendimden gittiğimden beri geri dönmedim , olsun canım sağ olsun . Evet Hira senin de canın sağ olsun . Öyle kimsesizim ki Hira , ruhumu gömdüm kimsesizler mezarlığına. Mezar taşıma ismimi yazacak kimsem bile yok. Kavgası bile kendiyle olacak kadar kimsesiz biriyim. Sevilmenin tanımını yapamayacak kadar sevgisiz bir insan.   Sinyal sesinden sonra bıraktığım hiçbir mesaj dinlenilmedi, yolladığım her mektup geri döndü. Postacılar benden me
Devamı